Dumanlı Akşamların Aydınlık Sabahı

Ne kadar keyif vericidir oysa;
Bir hevesle başlanan,
Akşamın geç saatlerinde boşlanan,
Şu meretin öksürükleri olmasa.

Çevreyi kollayarak ilk fırt çekmeler;
Sevgiliye ilk dokunuşlar gibi ürkekçe..
Yürüyüşü bile değişir insanın;
Mağrur, mertçe ve erkekçe!

Hep yarına ertelersin terk etmeleri,
O gün bir türlü gelmez.
Göğüste sıkışmalar,
Nefeste daralmalar ve hazin son!

Üzerindeki sis perdesi aralanır.
Ve berrak bir sabahla birlikte;
Katran karası günler uçar gider.
Beyaz bir sayfa açılır hayatında.
Sen bırakmasan da o, seni bırakır.

17.05.2006/Ankara