Dumanını yel... Şiiri - İhsan Hasan Kaya

Küçüklükten beri düşmezdi elinden,
Hiç sordun mu nasıl başladın zehre?
Her tarafa ulaşırdı havanın yelinden.
İnsanlar girmek istemez zehirli yere.

Özenti ile başlamıştı zehre, sigaraya.
Zehir üflüyordun soluduğun havaya.
Bu zehirden kattın dumansız sahaya.
Gördün mü bağımlı oldun sigaraya?

İç! Bir tane ile bir şey olmaz ki derdin.
Can sıkıntısı, borcu olsa da her ferdin.
Ama sigara ile çözülmez ki her derdin.
Sıkıntın geçsin diye mi sigara içerdin?

Sorumlusu sizsiniz bu zehirli havanın.
Hesabını yaptın mı cebindeki paranın?
Kapanması çok zor ciğerindeki yaranın.
Saymakla bitmez; zararı çok sigaranın.

Pişman olup gözünden aksa da yaşlar.
Zehre küçük yaşlarda özenti ile başlar.
Kullandıkça alışır bırakamaz ki başlar.
Aldırmaz olur, sanki taşa döner başlar.

Haydi! Bu zararlıyı anlat tüm çevrene,
Zehirden içme de, zehri attır devrene.
Zehrin dumanı bulaşmasın her yerine.
İnsan yenilmez kendini eriten zehrine.

Dedik ya; dumanını yel, parasını el alır.
Geride siyaha dönmüş bir ciğerin kalır.
Durduk yere sapasağlam canlar yıkılır.
Çevredeki canlılar da kirli havadan alır.

Hasan KAYA
Eğitimci-Şair-Yazar