Duman Sardi Tepeyi Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Duman sardi tepeyi,
Ener dağdan aşağa,
Niye laf atayisun,
Habu garip uşağa.

Ben kimseye sataşmam,
Ufaktan takılurum.
Haçan yalnuz kalurum,
Birazcuk sıkılurum.

Her daim çalişurum,
Dinlenmek bilmeyirum,
Gözüm seni görmesa,
İnan ki gülmeyirum.

Derduni anlatursan,
Belki çaresi olur.
Hep içine atarsan,
Bil ki karesi olur.

Havali gözlükleri,
Ekız nereden buldun.
Haçan taktun onlari,
Fena karizma oldun.

Hiç durmadan akayi,
Bizum derenun suyu.
Gir gönül sarayıma,
Orda bir asır uyu.

Sabah ezani ile,
Bugün uyanamadum,
Ruyamda evlenmişsun,
Hala inanamadum.

Aşık aşığı anlar,
Kenara koyamazsun,
Bir olmiş habu canlar,
Sen bana kıyamazsun.

Atım kişneyip durur,
Oni yemleyeceğum.
Sensuz habu gönlümi,
Nasi demleyeceğum?

08.05.2016