Duman Olmuşsundur Atmosferde

İnsanın içinde bir sancıdır bitmez
Ne senle olur
Ne senle ölür
İçinde akrep gibi seni sokar

Bazen acıtır içini
Bazen de ölüme yaklaştırır
Hiç olursun alemde

Yalnız kalırsın, kalabalıklar etrafından akarken
Sen görmezsin kimseyi
Seni arasın sende
Bulamazsın.

Kendinde kaybolursun
Bulamazsın,
Tükenirken her şey.

Duman gibi atmosfere dağılırsın
Parçalandığını zannedersin,
Birleştirilemezsin sanırsın,
Göz yaşların tükenirken.
Susarsın.

Suçlanırsın,
Her şeyi taşla eş değer tutarken
Duygular hariç
Üzülürsün
Sen kendini bulduğunu sanırken

Duman olmuşundur atmosferde
Yok olmuşsundur
Sen hiç tirsin artık.