Duman Şiiri - Zeki Cano

Duman, bacalardan çıkar.
Eğri büğrü, ufka doğru gider.
Fakat duman , duman oldu olalı.
Böylesine duman görmemişti.
Baca , baca oldu olalı
Böyle duman görmemişti.
Kıvrılarak giden duman
Ufuklara ne söyledi.
Ölesiye giden duman
Öfkesini gidererek yürürdü.
Bakan gözler kör olurdu
Türkoğlu hep kirden yürürdü.
Başbuğları emir verence
Duman senin kara yazın
Cenk marşlarıyla ,inleyen sazın
Viyana da çalar iken.
Şimdi niye nay gibi inlersin duman.
Yüksek dağlar senden korkar.
Ovaların, bahçelerin çiçek kokar.
Seni bir gün rüzgar yakar.
Aslanlar gibi yükselen duman
Fakat sonun gelmez.
Arşa kadar, uzanan duman.
Ay yıldız gibi , dalga dalga olursun
Sonunda şehit kanı ile yoğrulursun.
Bir de islam dini ile nura boğulursun
Daha neden çekinirsin , şanlı duman.