Duman Şiiri - İsa Kaya

elleri tarhana kokardı
gün yüzü görmemiş teninde
naftalin kokulu ince dantel
iğne oyası
ve sırrı yazılı gizemi saklardı

pencere önü
sıra sıra saksılardan
çiçekler sarkardı

pencerem
penceresine bakardı

ışığı kapatıp
gizlice sızardı bakışlarım

aralık kalan perdenin
incecik tülünden

yatmadan önce
sigara yakardı

savururdu dumanını
dalardı uzaklara

saksıda söndürürdü izmariti

içeri girip
ışığı kapamadan
an kadar önceydi

omzundan
düşen elbisesi,,