Duman Şiiri - Barış Kabaoğlu

odam bir başına gene ama sanki yabancıyım bu saatlerde içinde
her türlü düsünceler çehrem olmus gibi birazda berduşum
ne yakışı kalmıs resmimin nede bir gülüş kalmıs çercevemde
gene anlamaz dört duvar var asiligimse promilli nefesimde hapis
bir başka herzamankinden çalan müzigim daha ait bir benlik
daha ötesi bir hisler en derinden iyi niyete kafa tutup atar yapıyor
ve ben savunamıyorum seni,bana sen olan yasattgın herşeyinle..
anlatabılmek nekadar çengelli bi acı,yasantım yada nekadar hain bana yasattıgın neyse... iste sıkısmak bır zamanki ne bir nöbete benzer nede bir azaplı ruya bitmiyor çürümeye benzıyor güneşsız kalan kapagı kapanan bir kitabın içindeki hatırası olan gül gibi..