Duman Şiiri - Bahtınur Güven

Bir duman uğruna
Ne yürekler yanıyor
Ormanlar kül oldu
Yuvalar çocuk doldu
Söndür artık bu dumanı

Dostlar terk etti beni
Dumandı dostu yeni
Düşün kıracağın yuvayı
Canın sıkılır tüttürürsün

Duman üstüne duman oldum
Nefret ediyorum sigaradan
Ne yazık ki pasif içici oldum
Dostlar dertli dinlemiyor sözümü
Ben kaybetmedim özümü

Kızmamış gibi yapsam da
Üzülüyorum dostlar adına
Cellattır sigara
Şimdi sözüm dostlara
Söndür artık şu dumanı
Kavuşun sağlığa
Kavuşalım huzura