Zaman Aşkı Öğretir
Dudakların arası benim celladım olsun,
Haykır da şu fermanı başım kökünden kopsun!
Ancak bundan anlarsın, ölümüm senden gelsin,
Sen öpmedin tenimden, toprak yerine öpsün.
O gözlerin yüzünden kara sevdaya düştüm,
Hırçın dalgalar gibi çalkalanıyor gönlüm.
Ekmek sudan kesildim, yaşadığıma şaştım,
Sade bir o eksik ki çalsın kapımı ölüm!
O taşlaşmış kâlbinle sevda nedir bilmezsin,
Ömründe kaç çiçeği rengi hoş diye öptün?
Zaman aşkı öğretir, şimdi avare gez sen!
Bana yaptıklarının el on katını yapsın.
08.11.2024
Mehmet Semercio
Mehmet SemercioKayıt Tarihi : 8.11.2024 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!