Sevdan göçmenlerin kanatlarında sürgün
Ben senin sevdana sürgün tükeniyor ömür
Ne günüm belli ne de gecem aydınlık sensiz
Nasıl yaşarsın bilmem yabanlarda bensiz…
Sensiz akşamlarda, zifirlere seni yazacağım
Belki sensiz, sevgisiz kaç bahar yaşayacağım
Seni görebilsem de, göremesem de mecburen
Ben yine seni düşünüp dudaklarıma dokunacağım…
Siyaha inat beyaza dost olan, ağaran saçlarım
Sana götüremeyecek kadar yorgun bacaklarım
Bitmedi bitmeyecek sanırım sana yazdığım şiir
Bunun adı aşk, ne hokus pokus veya ne de sihir…
Sensiz baharlarda düşen her yaprağı sayacağım
Şunu bil ki hep boş kalacak yatağımda sol yanım
Göçmenlere kanıpta uğramazsan şayet yüreğime
Ben yine seni özleyip dudaklarıma dokunacağım…
Ama bil ki bu tende hep yanan bir ben var.
Ve bu ateşler içinde üşüyen sevdalı bir yürek.!
Ölmüş hayatın diri adımları atılacak sokaklara
Ama ne sana açılacak bu kapı ne de bana…
Sonraları ayrılıklar acıtmaz olacak elleri
Kanayan avuçlar tutuyor olacak karanfilleri
Ne suyum var şimdi ne de ışığım senden gayrı
Ceylanım keşke sensiz yaşamak kolay olsaydı…
Şimdi kim bilir kimin yüreğinde saklısın
Kim bilir kimim rüzgarlarındasın şimdi
Seni her saniye her an be an anacağım
Sensiz mecburen dudaklarıma dokunacağım…
Emre Alkan
Şiirbaz
22. Temmuz. 2006
Kayıt Tarihi : 5.10.2010 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!