Dudakları Mor Kadın Şiiri - Emre Ünal

Ezgisi yok mor dudaklı kadın
Meğer ne zormuş senden ayrı kalmak!

Ezgisi yok bu aşkın
ergenlik düşleri kadar eski bu aşkın
ilk seviştiğim buğday tenli kadın
yastığı öpüyorum sen kokuyor diye
Ezgisi yok mor dudaklı kadın!

Saatler boyu sevişsek
hiç bir şey hatırlamasak
aynaya bakınca
şaşırsak morarmış dudaklarımızdan
'hiç yaşanmamış' olsak

Hiç sevişmemişcesine
gölgesinde öpüştüğümüz yelkovan
tatlı bir hayal morarmış dudaklarımızdan
seviştiğimiz bir hayal yelkovan
şaşırsak morarmış dudaklarımızdan
ve saatler boyu sevişsek
hiç bir şey hatırlamadan
aynaya ilk bakışımızda
morarmış dudaklarımızdan

Tuhaf ve sonsuz bu ayrılık
Aşk yalnızların uydurması
Morarmış ve yorgun gecelerden
Titreyen bacaklardan
Ne kalsın bize geçmişten?

Hiç yaşanmamış olsak
Durdursak zamanı, hatırlanmasak
Saatler boyu sevişsek, sarılsak, dönsek ve yuvarlansak..
Hep çimenlere, hep çimenlere..
Çıldırmış taylar gibi
bir anda çoğalsak gökyüzüne

yatağın içinden bin hüzme

Bizim de hikayemiz olsa
Hiç yaşanmamış ve hatırlanmayan
Şaşkınlıkla baksak dünyaya senin gözlerinden
Baksak ve gülümsesek sade
Hatırlamasak birbirimizi ve ikimizi

Seni düşünmek yormasa beni
Meğer ne zormuş ayrı kalmak!
Ne zormuş bu saçma ayrılık!