Dudaklar Şiiri - Mehmet Halil

süslü kadınlar bilir kıymetini
onlar bakar en çok dudaklara
bir güzel boyar kırmızıya rengini
yapıştırırlar kuşe kağıdına.

Bir Napolyon dudağı ise,
Para çıkar arasından, tek tek.
Dudak düşünüre ait ise,
Düşünmek düşünmek düşünmek.

Asker dudağı sürekli asık
Kuruyup çatlar, soğukta ve güneşte
Bürokratların yarı açık
Hazırdır her an, fırçaya ve rüşvete.

Dudakları devamlı sarı.
İşçiler ve köylüler tüketir sanki tütünü,
Çocukları, yan bakışlarla izler,
Görmek için, babalarının güldüğünü.

Dudaklar bir değil çeşit çeşit
Çok farklı işlevler görürler ama,
Görünüşte hepisi eşit.
Tabi değinmezsek argolara.

Aynı dudaktan girip çıkan da değişir,
Birinden girip, diğerinden çıkan da…
Acele eden iyi girip kötü çıkıyor,
Sabırlı olan, kötü girip iyi çıkıyor
Dudaklar insanı ele veriyor.