Dudak Rüzgarı Şiiri - Muhammed Toy

dudak rüzgarı

İhta rüzgârında akla kalan dudak birikintileri
Bana sesleniyor bir hayal cümlesi gibi
Hayalmi yoksa duygudan arta kalan sözcük birikintisimi?
diye akıl koşturuyordum

Akla gelen rüzgârda esen benmi yoksa esecek benlikmi
Kararsız olduğum dönemler isyan bayraklarının surlara çekildiği dönemlerdi
Kendi oyunumda kahraman gene benim kahraman görünmek belki hoş belki değildi onu ruhumda mırıldanan sözcüklere söylesem

Ahval rüzgârında yaralı duygular esiyordu
Ritmini gececil kuşlardan alıyordu
Bende sanki o ritme katılmıştım kan bulaşığı sözlerle

Bugün güneşi doğuramadı yorgun bulutlar
Üzerinde gezinen martı adımı açılıyordu
Karanlık duygular

Tel örgüleriyle örülmüş bir kalpten ne beklersin ki sen
Bir eskici ya da bir hurdacı daha fazlası bir dilenci
Yâda bir kahraman

Serçe adımları ile sabahı uyandıran korkular
Islık çalıyor bedenime bir ilahi gibi
Yâda beni benden alan ritimler
Akşam kahvaltısında yürüyen masallar anlatıyor destanlara öykülerimi bir kahraman mı yoksa yitik bir
Benlik miyim?
Issız bir adımdan ötesi miyim yoksa ben benimde ya ben olmayanlar kim …..

Cümleleri ağzında takılan kekeç baharda ben bendeki hazineyi buldum
Bulmak bazen çözüm değil…