Dudak payı II Şiiri - Zafer Zengin Etnika

iyiyi gören
yükselten
değer
olmazı olduran çoşku
paylaşır
gülücüklere saklanan aş/ı
bağışlar yangınları
orman kabahatlidir
yanıcı birşeydir ağaç
affeder inanın
güneşin batıdan doğmasını
küllü zaiyat hayat
dengesi bozulan

iyiyi görür sadece
kötülük dolu şiddetle

orda kalsın..hep ben suçluyum | | |

ortada ki
adaletli bakış
hak kapısını aralayan
yangın söndüren
akıl veren
öğüt alan
yol gösteren
mesafeler yakın
aslında uzakken
zincir koparır
aykırı istenir herşey
düzen mesafe sona
kabul değil ölüm
doğru gelmeyecekse
süzgeç
gün süzer
saatinde yakalar ışığı
paylaşımda eşit
gül sana
dal bana
mantıkla
yoksa yazı tura

herşey olur..durduranı olmazsa | | |

diğeri birinden fazla değil
iç çarpışmaları ışık yayarken
biri lambayı tutan
biri yüz çeviren
diğeri ışık üreten
dinamosu hayatın

gözünün önü aydınlık olsun..gün göresin | | |

gitmek lazım..yalın akıl..kendine katıl | | |

böyle gitti huzme
elin üstüne ışık bıraktığında
kediler bilmiyordu
çocuklar yüzlerce defa
bağırtılara alışıp
gol atıyorlardı hayata

bir sıfır
hassaslığı kaybetmeyenler önce

hissetmek sanat
renk
ölçü belki
bir eriğin
yuvarlaklığı
dilde sarı tadı
acele etmeli
dünyayı
bir başına
yangına terk etmeli

Konuyla alakası yok..bir şiir takıldı mı aklınıza.. yazın..bu okumayın boşverin
içinizin sesi ne diyorsa onu yapın |||

dama oynayan adam
sultanına milyonlar bıraktı
oyundan aldığı keyfti hazzı
binlerce ton buğday
nesine lazımdı
bir parça ekmek
bir gün demekken
ilk selamı kim aldı
kim gülümsedi yüze
kafası karışık
bir aşıktan başka

size selamı vardı..burdaydı..az evvel...
......