Dudak Darbesi Şiiri - İbrahim Yay

Sakince uzanıyor elim, nefsimde nefesini tutup omzuna.
Temas anında hücrelerini yumuşacık hissediyorum.
Tepkin çok özgün, içten gelen bir kaç dudak darbesi...
Söylediklerini kelimelerden değil ses tonundan anlıyorum.

Korkarken o kadar bir o kadar da sevgim sonsuz...
Yanıbaşımda duran melekler biri dinci biri yolsuz.
Fısıldıyor isteklerime biri tevfik biri tebrik ederken,
Tutkularımın ucunda tek seni buldum zevki sonsuz.

Yanıyor dokunduğun yer anında kararıyor vücudumda.
Ne günahlara girdin bedenimdeki kurak coğrafyada.
Mevsimlik gibiydin ama ben aldırış etmedim göçünde,
Sadece geldiğini görüp, geçip gideceğini düşünemedim.

Heyecan ile sevdim hatta bir parçamızdı zaten bizim.
Hangi varyasyonunla hayal kurup hayran olmadım ki.
İçimde bulunduğun yerini yükselttikçe yükselttim.
Yankı yaptıkça duvarlarda bağırışım duymadın ki,
Gidişin bile son defa gülüşün kadar canımı yakmadı.