Duamın adı sensin

Bir uzun yolculuğun, gizemli sürecinde.
Bir ömür aradığım, duamın adı sensin.
Necefin çöllerinde, toprağın kıracında.
Umuda yürüdüğüm, duamın adı sensin.

Zifiri karanlıkta, gözsüz görüyor gibi.
Yitirilmiş hayatın, önünde duruyor gibi.
Gökkuşağı tek bir renk, siyahta çürüyor gibi.
Beyaza bürüdüğüm, duamın adı sensin.

Kader diye ağlamak, kimseye kâr etmiyor.
Göklerden gelse karar, bana yine yetmiyor.
Elim değse eline, ayaklarım gitmiyor.
Ardınca sürüdüğüm, duamın adı sensin.

Bu nasıl bir rüyadır, akıl zorun içinde.
Gönül haber anlamaz, yürek korun içinde.
Kime ne diyeceksin, sorun sorun içinde.
Özenle koruduğum, duamın adı sensin.

Varsın yüzüm gülmesin, çiçekler ölü doğsun.
Yağmurlar bana değil, gül bahçesine yağsın.
Yolunda öleyim ki, canım canına değsin.
Uğruna kuruduğum, duamın adı sensin.