Dualar Etmez Bazen İnsan Şiiri - Cuma Yü ...

olmayacağını bile bile o kadar deniyor ki insan
o yüzden ezkaza karşılaşırsak bir daha
acıyarak bak bana
bu beni mutsuz etmez.

hayatlarımızı daha doğrusu kalplerimizi diyelim,
makineden yeni çıkmış mis kokan bir nevresim gibi serdik
kalplerine.
biraz sevgi açlığı biraz gençlik şaşkınlığı derken
kırılmayı bile sevdik.
serlerinde terk etmek varmış,
sere serpe uzandık gittiği yollara.
aldırmadık gitmelere.
serde erkeklik vardı ağlayamadık.

bir şarkı duyduk sonra günün en anlamsız dakikalarında
kızgın yağa atılan bir nesne gibi
içimiz nasıl da cız etti..
yanımızda annemiz vardı. yanımızda kardeşimiz vardı.
yanımızda çok sevdiğimiz arkadaşlarımız vardı.
gene ağlamadık.

şimdi gidenler huzurlu,
mutsuzluk açığını kapatıyorlar
hayallerindeki erkeklerle.

kalanlar yarım diyemem.
hatta kaldılar mı o bile şüpheli.

hani öğüt veriyorlar ya insanlar,
feleğin sillesini yemiş tripleri eşliğinde,
sesimi çıkarmıyorum.

öğüt vermeye devam ediyorlar.
tanışırmışım,
yeniden hobilerimden bahsedermişim,
yetmezmiş kalbimde yepyeni kıpırtılar filan olurmuş,

ha siktir demek geçiyor da içimden
diyemiyorum.

nerede gözünden tanıdığımız aşklar,
nerede ömrümüzü yoluna harcasak da anlayamayacağımız kadınlar…

ama gecenin bu yarısında ben bomboş bir kalple evrenin tam orta yerinde
nereye gideceğimi bilmezken,
çağırsam gelemezsin biliyorum.

o yüzden bırak
ben senin rüyalarına gireyim sevgilim…