Dua ve derinlik Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gönlümde açan çiçek seninle soldu,
Rüzgâr nereye savurursa, oradayım şimdi.
Artık direnmem ne zamana ne kadere,
Her yaprak düşüşü, bir duaya dönüşür.

Bir huzur var içimde, bir yanık serinlik,
Yalnızlık bile dost oldu sesinin ardından.
Sessizlikte senin adınla yankılanan bir ezgi,
Kalbim, seninle susmayı öğrendi önce.

Gecenin koynunda bir ışık gibi duruyorsun,
Ne karanlık ürkütüyor beni artık, ne belirsizlik.
Çünkü seninle anlam buldu her boşluk,
Ve her eksik, senin varlığında tamamlandı.

Aşk, ne varlık ne yoklukla sınırlı artık,
Bir dua gibi yaşar kalbin en derin yerinde.
Ne bir başlangıç, ne bir son bekliyor artık,
Sadece seninle akan bir zaman var içimde.