Salınıp Gezen Güzel Şiiri - Mecit Aktürk

Yüzünde yüz tebessümle salınıp gezen güzel
Kadehinde ab-ı Kevser, gözünde fer bitmesin.
Uğramasın civarına câna cefâ müptezel
Gülzâr olsun bastığın yer, talihin kin gütmesin.

Eğilmesin başın öne mahzûn olmasın yüzün
Düşük doğsun her ızdırap, kahrından ölsün hüzün
Bin seneye bedel olsun güneşli her gündüzün
Ocağında dert pişmesin, bacan gamlı tütmesin.

Şen ötsün bahçende bülbül, açan gülün solmasın
Yüreğine kordan ateş, dîdene yaş dolmasın
Gecen olacaksa şayet o da aysız olmasın
Bulutların arasında gizlenmesin, gitmesin.

İrâden çelikten kavî, duan olsun silahın
Secdeye baş koyduğunda erisin her günâhın
Tehlikeden berî olsun gezdiğin güzergâhın
Sana tuzak kuranların şerre gücü yetmesin.

Meçhul değil bize ebed; gel deyince birgün Hakk
Yer gösterir sinesinde en vefâlı yâr, toprak!
Takvim ömrünü tüketip, düştüğünde son yaprak
Ölüm, vuslat günün olsun; el eceli itmesin...
Ölüm, vuslat günün olsun; el eceli itmesin...