Ben dizlerine kapanıp şefaat dilesem Senden
Sen o pak ellerini kaldırıp Huda’dan bana mağrifet dilesen
Sonra tutsam da huşuyla öpsem o mübarek elini
Uzanıp sürsem yüzümü o Mukaddes nura
Bir daha atmamak üzere kalbim işte o an duruverse sevinçten
Azrail uçup gelse başucuma bilmediğim bir yerden
Ve tutup hınç ile savursa ruhumu tepeden tırnağıma
Sıtmalı hastalar gibi alev alev yanarken o büyük azaptan tirtir titreyerek
Bir yudum su istesem senden; inleyerek
Silsen de elinle o mübarek terini alnından
Bu zemzemdir diyerek döküversen yanan dudaklarıma parmaklarından
O an Bütün kanım fışkırsa adeta yaramamdan ta öteye fersah fersah
Ve ben dönsem semaya tüm ruhumla beraber ağlayarak;
Son defa
Haykırsam dağları titretircesine:
LA İLAHE İLLALLAH MUHAMMEDÜN RESULULLAH
Kayıt Tarihi : 20.1.2009 15:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sinan Akgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/20/dua-437.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!