Mağrur acılar çekmekle övünenler size,
Yıkılmış dünyalar vereceğim.
Oyuncaksız kalacaksınız bundan sonra.
Gidenlerin ardından sallayacak mendilleri,
Bırakıyorum acısı kendinden büyük karıncalara.
İçine koyduğunuz hüzünle yaşadı evler.
Lambalar söndü, ışık içinizde ağlamaklı kaldı.
Ayrılığın elleri boyayıp buna ümit diyenler,
Dersiniz elbet.
Ayrılıklarınız bile küstahtı.
Bir şeyler verdiniz köşedeki dilenciye.
Belki mutsuzluklardı.
Binlerce istediniz güzel kanatlı her kuş gördüğünüzde.
Yolları birbirine bağlayan korkulardı.
Gidenleriniz kolayca döner belki geriye.
Bütün yolları kalbinize düğümlediniz
Anlamadınız..
Her sevgiliye ağlamak iş değildi siz için.
Şarkılar yaptınız.
Biraz duygulanmak için.
Sattığınız benlik..
Türkülerde ağladınız.
Kalbinizin nasırlaşmış isyanlarını
Her sabah bakire sularla yıkadınız.
Size ey!
Tüm kanemiciler
Dişli mahkumu çıraklar,
Çobanlar
Ve
Sürüleri olmayan.
Kahveci çırakları.
Size.
Bütün insanlar.
Yaratanı öldürüp,
Kaçınız utanmadan,
Duasız selamladı.
Kayıt Tarihi : 10.7.2007 03:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!