Dü Bâlâdur Mey-i Sâf İle ‘Ayş-i Yek-dem- ...

Dü bâlâdur mey-i sâf ile ‘ayş-i yek-dem-i ‘âlem
Olur âyîne-i sâgarda dîger ‘âlem-i ‘âlem

Ne mihnetdür le’îme iddihâr-i dirhem-i ‘âlem
Hayâl-i cem’-i fıkdân ile peydâ derhem-i ‘âlem

Bün-i hum pây-i taht-i husrevân-i mülk-i ‘işretdür
K'olur bir câm-i memlû nûş iden anda Cem-i ‘âlem

Sikenderveş bogazdan eyle icrâ bahr-i sahbâyı
Açılsun tengnâ-yi sîneden sedd-i gam-i ‘âlem

Se rûze reng ü bûy-i müste’âra genc-i gülşenden
Alur yılduz kadar hurşîd nakd-i şeb-nem-i ‘âlem

Girân-cânî-i nahvet mâni’-i kat’-i merâtibdür
Olur evvel kadem işkeste pây-i süllem-i ‘âlem

Cihân nakş-i ber-âb oldugın anla ‘âkıbet-bîn ol
Su üzre vaz’ olunmışdur esâs-i muhkem-i ‘âlem

Nihândur zîr-i fass-i devletinde zehr-i nâ-kâmî
Degül şâyeste-i engüşt-i ragbet hâtem-i ‘âlem

Bu nüh beytün sezâ her biri olsa zîver-i eflâk
Ki inşâd itdi tab’-i Sâmî-i mu’ciz-dem-i ‘âlem