Dramı Canlandıran Hüzünbaz Şiiri - Gökha ...

Üç perdelik bir oyunun her sahnesini aynı yalnızlığa oynuyor
Dramı canlandıran hüzünbaz,son perdede inince yüzünden
Bir eliyle maskesini çıkarıp, diğeri ile eğilip seyircisini selamlıyor
Göz ucu tenha salonda,yöğmiye çıktımı kaygısı
Gençliğinde,üçüncü sınıf otellerde yağlı şişman turistlere
Takma bıyık ve kadın çorabıyla yaptığı animatörlük yılları geliyor aklına
Ertesi gün, şehir tiyatrosunda La fon tenden hikayeler anlatacak çocuklara
Akabinde, iki göz oda muayenehanesinde
Ucuz tütün içip,ağzı leş markası konyak kokan, tacizci, alkolik bir dahiliyeci olacak.
Yıllar var ki aynada görmüşlüğü yok yüzünü, ağlamışlığıda
Her akşam, bir bekar lokantasında buruşturup atıyor yüzünü sabaha karşı
Ağlarsam dökülür diyor yüzüm,buruşturup atıyor bir kese kağıdı gibi yüzünü
Şimdi, şu an buruşturup atabilirmisin bugünü
Geçmişi de, hataları da yırtıp atabilirmisin bir kalem diyor kendi kendine.
Vicdanı, uğultulu bir meyhane köşesindeki sarhoş suratların ardında
Göz ucu, tenha sokaktaki Arnavut kaldırımları arşınlayan adımları sayıyor
Kim bilir kaç kere saydığı, sebebini bile bilmediği bir hesabın içinde
Bakışları, görüpte bakmak istemediği bir şeylerden kaçar gibi ürkek
Sabaha karşı, son perde de iniyor yüzünden,buğulanıyor gözleri; Dramı yaşıyor hüzünbaz...