Dracula - şiir film - Şiiri - Erdinç Özd ...

Ürpererek korkulara uyanır
Zımparalanmış ruhunun karanlıklarından
Kendini görür düşlerinde
Mezarlarda su satıyorken

Pıhtılaşan beyninin koridorlarında
Şatonun dışında dolaşan karıncaların sesleri.
Başkasız bir hayattı hiç günleri
Karanlık yağarken hiç hayatına

Uyanınca soluk gözleriyle
Örümcek ağına düşmüş sineği gördü
Sinek hep habersizdi örümcek ağından
Şaşkınlıkla
Dans eder gibi
Çırpınıp bilinçsizce baktı.
Ağının kapısını kapatan örümcek
Dansın bittiğini bildirmeye gelmişti
Alkışlarla

Dracula görmek istemiyordu
Ölümcül dansın sonunu
Oysa ne çok görmek istiyordu
Hiç göremediği
Günışığını

Çaresizce
Başladı aynı oyunu oynamaya
Kimsesiz yalnızlığıyla
-Yazı mı, tura mı?
Havadayken para tura
Düşerken para kader

Sonra düşündü
Neydi hayatında hiç düşünmediği?

Yolda kalmış bir arabayı
Üç beş kişinin itmesi?

Kendisiyle saklambaç oynayan bir kaplan?

Köpekbalığının ayıyı ısırması?
Ayının ağlaması?

Kral Aslanın
İş ve İşçi Bulma Kurumu'na müracaatı?

Et bekleyen kediye leblebi verilmesi?

İlk kez hiç düşünmediği
Düşündüğü şeylere
Acılaşıp gülümsedi

Birden
Sızlayan paslanmış takma dişleriyle
Boğuldu ağlamalara
Dökülürken ağzından dişleri
Buz gibi çatırdadı içi, çatırdadı ayna

Çıkarıp üstünden pelerini
Usulca astı takılı duran hayatına
Kapandı açıldı şatonun bütün kilitleri
Ve
Uzanıp masasındaki süte
Süte kendini içirdi.

Çok yıllar sonra
Sokaklarda yaşayan bir adam
Dracula'nın notlarını yazdığı
Bir kağıt bulur sokakta.
Ve uyurken yastık yapar kendine
Yastık not kağıtta şunlar yazılıdır:
''Hayatım, boş bir bardakta su satmaktı''
''Korkarken, korkulan biriydim''