Doydum Şiiri - Veysel Şimşek

Yeter artık yeter ne bu bıtkınlık,
Önce bilmek lazım dünya üç günlük,
Olmasın kimsede senlik benlik,
Halden bilmez katı kabadan doydum.

Anam dedim Babam dedim candan sarıldım,
Yeri geldi öz kardeşe darıldım,
Yakın dostum tarafından vuruldum,
Aslında lüzumsuz çabadan doydum.

Kendin bilmez senle geçer makara,
Nefrette etsen fayda etmez sakara,
Ananda olsa babanda olsa sever çıkara,
Hayırsız anadan babadan doydum.

Bilmemki dünyada nasıl olmak gerek,
Var ise vicdanı var ise yürek,
İşi iş gibi yap boş yere sallama kürek,
Sonra pişman olan tövbeden doydum.

Gerçek doğru yolu terse tutandan,
Can ile can dostu baştan atandan,
Helede yalancı sözün yutandan,
Söz dinlemez katı kabadan doydum.

Abuk sabuk kâbus olan rüyadan,
Zalimlere cennet diyar dünyadan,
Zorbaya dost anlamıyor iyiden,
Akıl almaz fani dünyadan doydum.

Veysel dünya böyle asla düzelmez,
Gerçeklerden anlamayan üzülmez,
Herşey dostla olur dostsuz gezilmez,
Kendin bilmez katı kabadan doydum.