Döşünde Ot Bitmeden Şiiri - Muharrem Kılıç

Seni yerden yere vurdu ve de perişan etti
Halen koşacak mısın şu dünyanın peşinden

Namerde muhtaç oldun, zehir sundular sana
Halen tadacak mısın namertlerin aşından

Yar dedin, yad oldular, tanımadılar seni
Halen söz eder misin yar gözünden, kaşından

İndirici, bindirici bir garip dünyadasın
Halen “bildim” der misin şu dünyanın işinden

Hısım, akraba dedin, bir ömür vakfeyledin
Halen pişman değil misin hem yazından, kışından

Evlat, ayal sevgisi doldurdu yüreğini
Halen yüzün yıkarsın gözlerinin yaşından

Sen Hakk dersin, tek dersin, birlik olalım dersin
Halen de anlamazlar, laf ederler peşinden

Çektin, gittin dağlara, koyun çobanı oldun
Halen kara bulutlar eksilmedi başından

Cahillerle bir olma, bak yaşın geldi, geçti
Halen bir ders almadın altmış, yetmiş yaşından

Fersah fersah öteden sana tespih sunarlar
“Çoban, çek bunu” derler, “ot bitmeden döşünden”

(1 Ağustos 2015 -Mahmatlı)