Dostunu Bil Şiiri - Yasin Nebioğlu

Dostunu bilmeyenin, akıbeti gaflet,
Her daim muhtaç, her anı sefalet,
Hin ruhlara olur, mezelik maskara,
Bozulur uzviyeti, zinhar gelmez ayara.

Gördüğüm düşünenler, dikenli kafalı,
Apak, has akiller ise deli yaftalı,
Güven duygusu, iki ucu zehirli çubuk,
Tecrübem hak, elhak; beşer, abuk sabuk.

Sanılır ki bu ömür, baki bir süreç,
Ramlık bir düş anı, tükeniyor er geç,
Din, iman, ahlak mefhumları meçhul,
Akraba, bacı, kardeş kancalı yengeç.

Yarenlik zahiri, gerçekler mahzende mektum,
Hep hak bildiğim, şaşmadığım yolu tuttum,
Biçilen değerler kiralık, varlık tadımlık,
Kendini bilmektir, tanımaktır insanlık.