Dostun Gözünden, Dostun Dilinden

Aşık oldum ben bu mevsime.
İlk gözlerimi açtığımda onun kokusuyla,
Onun havasıyla karşılaştım.
Bana şefkatiyle yaklaştı
Ve bıraktı annemin kucağına.
Yapraklar doğuşuma şahit olamadılar.
Zira dökülüyorlardı.
Onlar öldüğünde, ben doğuyordum...
Kim bilir?
Belki ilkbahara denk gelecek gidişim,
Kimse kalmayacak onların doğuşuna şahit olacak.
İstemiyorum onları sahipsiz bırakmak.
Umarım bulurum bir emanetçi,
Benim kadar seven sonbaharı.
Yapraklara olan sevgimi anlatacak,
Merakta bırakmayacak ilkbaharı.

Bir gökyüzüne, bir denize aşığım.
Eylül de benim kaçamağım.
Kaçamağıma da aşık oldum.
E şimdi ne yapacağım?
Elbette gidip gökyüzüyle ve denizle konuşacağım.
"Siz eylülün varlığında daha bir var oluyorsunuz,
Belki birazcık hırçınlaşıyorsunuz.
Ama olsun.
Rüyamda eylüle aşık olduğumu gördüm,
Siz de affediyorsunuz.
Rüyama isyankâr gelmeyin,
Tersini çıkarmayın.
Çünkü ben eylüle aşık oldum.
Sizleri eylülün gözlüğüyle daha bir hoş görüyorum.
Beni anlıyor musunuz?"

"Şiir gibi bir ay" dedim eylül için.
Çünkü ağırlıyor beni kendi gönül evinde.
Çünkü anıyorum onu her doğum günümde.
Doğduğumda kavuştum,
Pek sevgili yarime.
Ben eylüle aşık doğdum.
Ben eylüle aşık oldum...

"Dostun gözünden, dostun dilinden..."