Dostun Belası Şiiri - Veysel Şimşek

Var olan bu ömrüm dostluğa feda,
Bulamadım gerçek dosttu dünyada,
Yedim dost kazığı düştüm feryada,
Düşmandan beterdir dostun belası.

Deli derler boşver derler sarhoşu,
Dost vurur dünyada en büyük taşı,
Kâr etmez doğruluk dürüstlük işi,
Düşmandan beterdir dostun belası.

Ben herkesi kendm gibi sanarım,
Terk ederler işte buna yanarım,
Yanlız kalır garip garip dönerim,
Düşmandan beterdir dostun belası.

Bu canımı ben dostluğa adarım,
Dost ayırmam ne bu nede şu derim,
Şimdi ise dostsuz bayram ederim,
Düşmandan beterdir dostun belası.

Değmez yalan dünya ölüm kusuyor,
Neden herkes birbirine küsüyor,
Dostum hep düşmana kulak asıyor,
Düşmandan beterdir dostun belası.

Çok olur dünyada varlığın dostu,
Tanımazlar dar günde yıpranan postu,
Eskiden dostluklar güzeldi hastı,
Düşmandan beterdir dostun belası.

Veysel'im hayattan aldı dersini,
Sahte dostlar yapar işin tersini,
Atamazlar para pulun hırsını,
Düşmandan beterdir dostun belası.