Dostun Adı Şiiri - Bayram Karaali

Nede çok kolay kandırılırdım çocukluğumda,
Hep kızardım fırlatır atardım kendimi sokak ortalarına,
Anlardım büyükleri, anlardım küçükleri, anlardım kandıranları,
Gider koşardım yorgan altı ağlamalarıma yalnız ve mutlu...

Beni ben anlamıştı, içimdeki ben içimdeki ihtiyar...
Çocuktum, yalnızdım, anlamazdım, kapımdaki söğüt ağacı,
Tırnaklarımı yemedim ben, yüzümde asık olmadı, güleçtim,
Yorganına sorun çocukluğumun...Yalnızdım...

Ben; içimdeki benle yalnız kavgalı kardeş bazen serkeş,
Git başımdan be adam içimde ben olan ben, sen bile yoktun,
Kavgada geldin, tetik çekmemde elimdin,
Sevdamda hüzün, aşkımda kavgacı, İhanettin...

İçimdeki ben; yalnızdın kavgada, aşkta, sevdada,
Tomurcuğun güleç yüzlere merhaba deyişinde,
Sabaha şafak kurşununu indirirken, gelincik güleçliği,
Ağır bir dosttun, adın YALNIZLIKTI...

Bayram KARAALİ
10.04.2002