Dostuma mektup Şiiri - Mehmet Halil

Saray bekçisi çok yalnız
Değerli yalnızlık çok korkuyor
Korkudan çok konuşup çok saldırıyor
Kime baksa kırgın ve yürekleri yaralı

Parayla tutulmuş korumaları
Her gece korkunç rüyaları
Geri dönüşü yok
Öyle çok ki günahları
Bir düşerse
Kuşatmış onu cehennemin yolları
Ve bacaya sarılan alevler gibi
Kayıp bilincinin sınırları
Sarılıyor tanrıya…
Sarılıyor Ali Baba
Haramilerle paylaşırken serveti
Cennetle idare ediyor enayileri
Kalanları korkutmaya yetiyor dehşeti
Şimdilik durumlar iyi
Korkanlar
‘’Korkunun ölüme faydası yok’’ demesinler yeter ki
İşte bunun için siyah bütün rüyaların rengi…

Korkusu öyle büyük ki
Değişiyor dalga dalga
Güçlünün karşısında tokat yemiş çocuk gibi
Zayıf karşısında dönüşüyor aslana
Dolunayda kurt gibi
İnsana dönüşüyor aydınlıkta…
Ve onun için bağımlı karanlığa
Pislikleri eşeleyip gömüyor toprağa…

Kovalarsan kaçar, kaçarsan kovalanırsın
Haziranda kovaladın, kasımda kaçtın
Ve yalnız adama güçlü bir silah bıraktın
Şimdi bıraktığın silahınla vuruyor seni
Düşünüp, kaçmakla kovalamak arasında
Yeniden yap tercihini
Yaşadığın her alan senin
Evler fabrikalar, yollar, sokaklar, tarlalar, okullar
Senin elinde onları besleyen damarlar
Yoksa kabullenip köleliğini
Ömür boyu taşımak zorunda kalacaksın zincirlerini…