Dostum nerdesin. Şiiri - Mustafa Yaman 2

Düşen bir yaprağın dalgınlığı var bende
Burada geçmişin ahı var
Sessizliğin hükmü tepemde
Burada sine, sine ah var
Dert burda, keder burda
Binlerce yıkıntılarda vah var
Akşam ezanı sesi var burda
Açalım kapımızı
Dolsun gün batımı
Sofrayı kuralım
Oruçlarımızı açalım
Açları doyuralım.

Uzun zaman oldu dostum
Temaşayı seninle seyretmeyeli
Yolu düşen yok artık burda
Bakışlar küskün ve yılgın
Yeşim hacim derlemesi geçti
Taşan geceler sabitleşti.

Dostum yine gördüm
Varlığın sembollerini
Düşüşün yükselişini gördüm
Aydınlanmanın tekamülünü hissettim
Zira bitkisel gelişimin bahtsızlığı var
Ay ışığı yalnız buraya kadar
Burdan ötesi ışıksız.

Bitkisel gelişimin efendisi dedi ki
Ulaşmanın göstergesi nerde
Düşündüm albeni dergahını
Bu gün yine gittim kabre
Babamın toprağından bi avuç aldım
Annemin toprağına döktüm
Öncedende annemden toprak alıp
Babama dökmüştüm.

İşte böyle dostum
Ne bir haber, ne bir ses, senden yana
Bıraktığın yerdeyim ben hala
Aslında başarabilirdim
Hayatı ciddiye alsaydım
Ama yinede
Doyuralım ruhumuzu şikayetçi olmasın
Olmasın bizden yana alacaklı
Bahçemizi gülşen eyleyelim
Gelen olursa şayet
Kendinden bir şey bulsun
Olacaksa bir şikayet sevgiden olsun...