Dostum diyebilmek...Ne güzel..Umarsızca, düşünmeden, güvenip söyleyerek tüm içtenliğinle içindekileri ve tükenmeden, yeniden çoğalarak onun yüreğindeki gibi bin yürekte, dostum diyebilmek bir yüreğe ne güzel bir tercih...
Dostum...Sımsıcacık bir sevgi akıyor yüreklere dost deyince an be an..Güven akıyor damarların içine..Diyor ki yüreğin: Sarar seni sevgisiyle dostun, bil bunu....ve zaman zaman hayatın taşları takıldığında ayağımıza, uzanıp da yatınca boylu boyunca şu kırık dal misali gözlerimiz dostu arar...Yok dersin, unuttu dersin. Gidersin de kalkıp viran gönlüne, bir çay demleyim dersin kendi halince...Kaşığı bulursun da şekeri bulamazsın...Bakarsın ki gelmiş dostun şeker niyetine...Onsuz bir şeyin tadı yok...Dostum dedikleriniz...Hiç ummadığınız anda yanınızda bitiveren bir yağmur bulutu gibidir...O döker içini, siz dinlersiniz; siz söylersiniz, o savrulur ve nihayetsiz bir limanın yolcuları olan bu garip gönüller, bu teselli ile ummana bakıp dudaklarını kıpırdatarak bir şeyler diler.
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız
