(Uzaktaki yakın dostlarıma)
Şimdi bir parça İstanbul bağlayıp
Beyaz bir güvercinin kanadına
Uçurmak vardı çok uzak diyarlara
Yedi tepesinde
Yedi ayrı keder taşıyan
Ağrılı bir İstanbul yüzdürmek uzak denizlerde
Ufukta güneşle birlikte
Kaybolan ilk gemiyle birlikte
Ve içinde güleç yüzlü çocuklar taşıyan
O gemiyi beklemek
Belki bir ömür boyu…
Bir şairin hiç bir zaman kurulmayacak
Ütopya’sı olarak kalsa bile
Ümit etmek
O muhteşem günlerini ömrümüzün
Ve dostum diyebilmek
Yüzünü hiç görmediğin insanlara
Sonsuzluk içinde sadece bir an olarak kalacak bir dertleşmenin adı olsa bile…
2006
www.melihcoskun.com
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 9.3.2006 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)