Dostum değil.... Şiiri - İbrahim Tolga Ö ...

Sahte bir azizi müjdeliyordu şenlik ateşleri,
ve çılgınca içip dansediyordu günahkarlar.
Aralarından geçerken gözlerimdeydi onun sözleri,
sözlerimde onun kara gözleri yanar
bu yalnızlıkta her soluğum onun yolunu izlerdi.

Adı Özgürdü ve gözleri alev gibi süzgündü.
Dostum derdim ona ama artık dostum değildi.

Yoldan çıkaranın soyu saz çalıp yasak söylerken,
anımsardım çilingir süslü maphus kokulu geceleri.
Biz kadeh kaldırırdık günahkarlar dansederken.
Depremler,kavgalar,ölümler sarardı bu şehri,
dimdik durup anıları izlerdik geceler sinsice firardayken.

Urfalıydı aslen ve inatçıydı evsiz sözleri,
Dostum derdim ama artık dostum değildi

Umutlarını 'her zaman' a yatıranlar 'bazen' leri umamazlar.
Bazenlerle toplar, kimi zamanlara yayardık dostluğu.
İki elin zincirlerini tatmışlar, sevgiyi zamanda aramazlar.
Zamanı tek testiden içer, uzun yolda kırardık suskunlugumuzu.
Ayrılıklar espiriydi hayatta, güçlenirdi halkaları ayrıyken yaşamlar.

Severdi kimisini benden dolayı, severdi beni ondan dolayı.
Dostum derdim her kelamımda ona, belki artık dostum değildi.

Kanım aksa mazgaldan akar, lağıma aksada ona akar.
Yüzleri gözükmeyenleri bulursam gönlüme katar,
Onun yanlış dediğini doğru sayar,
Elinden öldüğüm her gün, ona yasalanarak yeniden doğar,
Ama bir gün olsun ona dönmeden ne tok kalır ne göçerdim.

Bir zamanlar yanılıp, ona dostum derdim
Dostum değildi artık, şüphesiz kardeşimdi o benim.