Dostum! Şiiri - Ferhat Manav

Ey kalbi aşk,
Aklı mantık,
Dudakları sadık,
Yüreği büyük,
Gözleri kör dostum.

Gün gelirde hayatta tokan yersen bu dizlere oku…

Öyle bir an gelir ki tercih edersin.
Öyle bir an gelir ki ikinci tercih olursun.
Öyle bir an gelir ki hayal kurarsın.
Öyle bir an gelir ki hayallerin suya batar.
Öyle bir an gelir ki reddedersin.
Öyle bir an gelir ki reddedilirsin.
Öyle bir an gelir ki sevilirsin ama sevmesin.
Öyle bir an gelir ki seversin ama sevilmesin.
Öyle bir an gelir ki korkarsın kaybetmekten.
Öyle bir an gelir ki kaybedilirsin korkmadan.
Öyle bir an gelir ki saçlarının teline dokunmaya kıyamazsın.
Öyle bir an gelir ki başkasının kucağında görürsün sevdiğini…

Ey hayatında herkese kolayca güvenen,
Herkesi kendi gibi saf, temiz, yalansız, sadık, uğruna ölecek dostum…
Üzülme!
Seni gerçekten seven aşk dolu gözlerine bakmaya kıyamayandır.
Gözlerine dakikalarca bakabilen değil…
Seni seven elini tutmaya korkandır elindeki kir sana geçmesin diye…
Ve seni seven başkasının kucağına oturan değil seninle yaya geçidinin ortasına oturabilendir on üç on beşte…