Dostum!
Biz ki, o acı esen rüzgârlarla boğuştuk,
Kükreyen sularla çağladık,
Titreyen yapraklara tutunduk,
Ve yaşamaya vurgunduk,
Olanca arzumuzla yaşamı kucakladık,
Üşüyen güleydi nağmelerimiz,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta