Çocukken Ne Güzel
Tek Maskelli Dostlarımız Var Dı.
Yüzümüze Gerçekten Gülen.
Bi Çıkarı Olmadan Yanımızda Duran.
Sırt Sırtta Verip Herşeye Göğüs Gelirdik.
Yılmazdık Yıkkılmazdık.
Beraber Güler Beraber Ağlardık.
Beraber Tok Beraber Aç Kalırdık.
Ama Büğüdük Şimdi
Dost Dediklerim Yanımda Değiller.
Niyemi...?
Çünkü Tek Kaldım Parasız Kaldım.
Malım Mülküm OLmadı Benim.
Şuan Yanımda İki Dostum Varsa.
Onlarda Menfattleri İçin Yanımda Duruyorlar.
Kötü Gün Dosttum Olmadı Hiç Benim.
Hep İyi Günlerimde Yanımda Oldular.
Kayıt Tarihi : 7.5.2021 07:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kendi Yaşantılarımdan Aktarma...!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!