Aradığımız duygularımıza köle değil, aşkımıza mâşuktu... Belki de en sevilen yanınız, bizim kadar kimsesiz oluşunuzdu...
Kader, bunca zaman sonra ateşe atmak mıydı yüreği? Yoksa her sevdâya bir kurban mı gerekliydi? Biz Cennet sanarken gönlümüzün mâbedini, esasında Araf’a düşmekmiş tecelli...
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Geçmişte olduğu kadar, gelecek için de dostluğunuzdan şüphe etmek mümkün mü Yavuz Hocam? İyi ki varsınız!
Dostluk oldu geleceğimiz değil mi?
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta