Dostluk Köprüsü Şiiri - Kasım Kobakçı

Dostluk köprüsünü, arayıp sorma,
Adım adım düşer, akıl arası;
Belirtiye de, kafanı hiç yorma,
Yanık ardından, düşünce darası..
*
İlim atında, tüm evreni gezdim,
İlim ışığını, her şeyde sezdim,
Tek düşmanım, cahilliğimi ezdim,
İlmin yurdundan, düşünce harası..
*
Geçici gerçekler, çileye boğar,
Asıl gerçek ki, onlardan gün doğar,
Gözümdeki ışık, ruhu ovalar,
Nasıl geçer, bu düşünce karası..
*
Vuslat umuduna, zaman kurarak,
Kalpten kalbe konup, bir bir durarak,
Geçici kalıcılığı vurarak,
Evvelden yankı, düşünce narası..
*
Dünya sevinciyle, aklı yitirir,
Senin o sevgin, divane ettirir,
Ölüm mührün, beni O’na ittirir,
Ömrüm boyu, bu düşünce sarası..
*
Beden sönse, ruh bu aşkıyla yaşar,
Mecazında, hep sevgiliye şaşar,
Bütün dertleri, sabır taşı aşar,
Geçmez ama, bu düşünce yarası...
*
Aşka düşmediysen, kederi sorma,
Yıllar uzakta, yolların arası;
Neden diye durup, kafanı yorma,
Yanıktır ardından, gönül darası..
*
İnsan bedeni değil, ruhtan geldim,
Her bir dertte, ilahi sırrı sezdim,
Sadece yoldaki, nefsimi ezdim,
Sırların yurdu, hep gönül harası..
*
Dünya sevgisi, eziyete boğar,
Gerçek olan sevgi, onlardan doğar,
Gözyaşım eli, içimi ovalar,
Başka nasıl geçer, gönül karası..