Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğinize sağlık.Kutluyor, DADAŞ selamı gönderiyorum.Saygılarımla.
Dostluğum Hak olsun Affeyle Ya Rab
Kulluk makamını Lütfeyle Ya Rab
Amin...
En büyük dileğe, en anlamlı cevap bu olsa gerek sevgili dost.
Saygıyla.
Dostluk muhteşemdir var ise vefa,
Tüllenir gam, keder olur muhabbet.
Ölürüm dost için birkaç bin defa,
En büyük dostluktur sırra sadakat.
Tebrik ve saygılarımla ağabey...
Dostluk muhteşemdir var ise vefa,
Tüllenir gam, keder olur muhabbet.
Ölürüm dost için birkaç bin defa,
En büyük dostluktur sırra sadakat.
Dostluğum Hak olsun Affeyle Ya Rab
Kulluk makamını Lütfeyle Ya Rab
Ömer abi çoktan beri sayfana gelmek nasip olmadı ancak bu şiirini görünce geçemedim.gönlüne sağlık ve dua na amin diyorum abi...selam ve muhabbetlerimle...
Hakk'ın dostluğunu da kazanırız umarım...Selamlar...
Dostlukların ve dostların baki olacaktır. Gönlüne sağlık. selamlar.
Dostluk muhteşemdir var ise vefa,
Tüllenir gam, keder olur muhabbet.
Ölürüm dost için birkaç bin defa,
En büyük dostluktur sırra sadakat.
en güzel dostluklar ihlasla olanıdır
samimi olanıdır
Büyükse davası kal oltasında,
Ümit dalga dalga akar sesinde,
Ölürsem öleyim dost bahçesinde,
Allah için sevmek dostluk şecaat.
Zaten kulu sevmeyen Allahı sevmez ki
Rabbim dostluğu da herkese nasip etmez
dost olabilmek şereftir şandır
Dostluk
Dostluk muhteşemdir var ise vefa,
Tüllenir gam, keder olur muhabbet.
Ölürüm dost için birkaç bin defa,
En büyük dostluktur sırra sadakat.
Dostluğum Hak olsun Affeyle Ya Rab
Kulluk makamını Lütfeyle Ya Rab
Büyükse davası kal oltasında,
Ümit dalga dalga akar sesinde,
Ölürsem öleyim dost bahçesinde,
Allah için sevmek dostluk şecaat.
Dostluğum Hak olsun Affeyle Ya Rab
Kulluk makamını Lütfeyle Ya Rab
Dost demiş Veyselim kara topraktır,
Hal ile söylemiş sözleri Hak’tır,
Ömer ide toprak yoğuracaktır,
Yezdan’a koşmaktır dostluk marifet.
Dostluğum Hak olsun Affeyle Ya Rab
Kulluk makamını Lütfeyle Ya Rab
19.01.25 Bursa
Cumanızı tebrik eder saygılar sunarım...
Tebrik ederim,Sayın Ömer.Sevgiyle kal.
Mürsel Adıgüzel
Tebrikler, dostluğu kıymet bilen kadar güzel yürek var mıdır?
Saygıyla
Zeliha BİÇER
dostluk her zaman değerli bir hazinedir
sevgiyle
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta