Dostluk Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Dostluk, yazanın dayanağı, asası,
Nemrut’un bulutlardaki hüznü,
Sarmaşığın dallara bir ayrı sarılışı,
Gözlerin ta derinliğindeki sır,
Yaşanan tüm gerçekler velhasıl bir ömür.
Simitçinin tezgahındaki duman,
Gurbeti çeken o ayaz akşam,
Buz kesen o bakış ne arar,
Ne görür dost bildiğini ne görür?
Can görür, kan görür, nam görür,
Uğruna topraklarda sürünür.
Ölür ölür dirilir canına can katmaya,
Bir kalp olup onunla atmaya didinir.
Delicesine, hoyratçasına sarılır,
Bırakmaz, onunla ölür, ölümüne yaşar.
Dost bu...