Dostluğun İzi Şiiri - Rasimin Günlüğü

Bir zamanlar,
yalnızca umut dolu günlerde,
Bir araya gelmiştik gülüşlerimizde.
Dostluğun izini sürerken gökyüzünde,
Kalbimizde ummanlar,
ruhumuzda sevinç vardı.

Birbirimize umut olmuştuk
geçmişin acısında,
Birlikte aştık kederleri,
paylaştık sevinci,
Dostluğun şarkısını söyledik coşkuyla,
Gözlerimizde umutlar,
yüreğimizde samimiyet vardı.

Ama zaman gelir,
değişir bazen yollar,
Göçerken hayatlarımız farklı ufuklara.
Ayrılık acısı düşer yüreğimize,
Hüzünle dolu anılar,
gözyaşlarımızda iz bırakır.

Uzaklarda da olsak,
unutmadık birbirimizi,
Dostluğun sıcaklığıyla ısıttık geceleri.
Bir ses,
bir kelime yetti hatırlamak için,
Dostluğun izini sürmek,
yeniden bulmak için.

Her ne kadar zaman
ve mesafe ayırmış olsa da bizi,
Dostluğun gücüyle aşarız
her zorlu dönemi.
Dokunaklı anılar,
yüreğimizde hep yaşar,
Dostluğun izi kalır,
hep hatırlanır.

Bir gün gelir,
belki yollarımız kesişir yeniden,
Dostluğun hüzünlü özlemiyle,
kucaklaşırız sevinçle.
Ve o gün,
anlarız dostluğun değerini,
Dersini alırız,
unutmaz
kalbimizdeki izleri.

Dostluğun büyüsüne kapılmışız bir kez,
İçimizde duygulu bir şarkı gibi
ezberlenmiş hezeyanlar.
Dersler vermiştir bize
hayat kimi zaman,
Dostlukla dokunmuş,
kalıcı bir iz bırakmıştır yüreklerimizde.

Unutma ki dostluk,
dert ortağıdır insanoğlunun,
Paylaşılan her anıyla güçlenir,
yücelir duygularımız.
Dostluğun izi,
kalbinde taşıyanlar için sonsuzdur,
Hüzünlü ve dokunaklı olsa da,
derslerle doludur
hayatın dostluk kitabı.