Sen ve ben yalnızlıkların mumuyuz,
Ne kendi aydınlatır ne de aydınlanırız,
Issız çöller gibi kalplerimiz kalmış yalnız,
Artık sevmek zamanı değil dosta muhtacız.
   Yıllar çabuk geçti fark etmeden
  Umudumuz kalmadı aşk ve sevgiden
   Almak yok bize sevgi vermeden
  Saygı ve güvendir bize hürmeten
Geldik bu aleme harcadık boşa yılları
Gezdik ovaları   dağları ve yolları
Bulamadık dost olacak bağları
Boşa sallamışız bu ağrıyan kolları
  Yaşamak için sevmek gerek
  Mutluluk içinse dostluk gerek...
Kayıt Tarihi : 3.6.2015 01:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


TÜM YORUMLAR (2)