Ne güzel duygudur; arkadaşlık kurmak
Arkadaştan ziyade, sağlam dostların olmak
İyi günlerinde seninle birlikte sevinir
Kötü bir gününde derdine ortak oluverir
Ey hemşerim parada pulda gözün olmasın
Günün birinde dostuna sırtını çevirme sakın
Gel, gel, sen de katıl bize, coşalım ne olur
İnan ki dostum, bir dargınlık bin çiçeği soldurur
Yardımına koşarım her zaman ve her yerde
Kalbimiz hep beraber, ayrılsak da günün birinde
Uzat kollarını, el ele verelim seninle
Büyülenip kaçsın tasalarım, tatlı bir sesinle
Koş kardeşim koş, sen de katıl bu kervana
Al tut elimi, sen de güvenle uzat elini bana
Dostum bil ki, artık ömrümce unutmam inan seni
Unutma sakın sen de, yıllarca görmesen beni
10/02/1982-Amasya
Metin BaşolKayıt Tarihi : 29.8.2008 20:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
do re mi mi re do re mi dooooo (yanlış olabilir) notalarını fülütle çalmaya başladığınızda, insanın içini coşturan harika bir ezgi yansır kulaklarınıza.. işte o şarkı, hepimizin bir yerlerinde mutlaka derin bir iz bırakan dostluk şarkısından başka bişey değildir duyduğunuz melodiler... 'dostluğun biz sevgisiyle... toplandık her an burda... bu sevgi bağı kopmaz hiç... dağılsak bir gün yurda..' diye birlikte söylediğimiz yanık bir ezgidir. her şarkı, her ezgi farklı bir tat bırakır her kişide.. ben de bu şarkının bıraktıkları bambaşkadır...ne zaman duysam bir tuhaf olurum. hiç unutulmaz bir tattır ben de kalan... belki buraz burukluk, biraz ayrılık, biraz paylaşım, coşku, nostalji, anı kokan buram buram, hasretlik vardır ılgıt ılgıt esen... ilk kez öğrendiğimde ve çaldığımda, günlerin haftaları, haftaların ayları, ayların yılları kovalayacağı, bir gün gelecek, altı yılllık bir beraberliğin sonunda ayrılığın bizi de bulacağını, ve herbirimizin bir yerlere savrulacağının hüznü yerleşirdi yüreğime... ve öyle de oldu... arkadaşlık çok rasbtlantısaldır.. aynı zamanda, aynı sınıflarda olmak, aynı bölükte, aynı takımda olmak, aynı iş yerinde olmak, aynı sokakta olmak, aynı durakta olmak, aynı paljda olmak gibi tamamen rastsal olarak karşılaşırız arkadaşlarımızla... oysa dostluk öyle midir.. arkadaşlıktan ötedir.. seçeriz.. emek harcarız.. onu hissederiz.. onu özleriz.. onsuz olamamıyız.. onsuz bir lokma geçmez boğazımızdan.. ve gerçekte bir elin parmaklarını geçmez insanın gerçek hayattaki dostları...benim bir elimin parmaklarına bir tane daha eklemem yetiyordu gerçek dostlarımı sayarken... en acısı da ne biliyor musunuz...? ben en acısını yaptım, yaşadım, yanıldım, acıdım, acıyorum, kanıyorum... o yüzden biliyorum... ne olacak bilmiyorum...:( sen biliyor musun? biliyor musun sen? ne olur sanki ölür müsün bana da söylesen? ama.... üzülmeeeeeeeee.......... üzülme sakınnnnnnnnnnnnn ben bu yarayı da sararım... olmazsa.... yıkar yeniden yaparım kesmek lasımsa eğer kolu yarım yürek, ağır aksak yürürürüm hem taşırım yükümü, çekerim acımı yeter inan tek kolu... tamammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm susssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!