Dostların Adımı Andığı Zamanlara Dair

Eskiden sadece dostlarım adımı andığında
Çınlardı kulaklarım
Şimdi ne zaman
Bir mermi o iğrenç ıslığını çalsa yanı başımda
Ben anıyorum dostlarımın adlarını

Her şiirim ilkimdir benim
Belki de sonumdur kimseler bilmez bunu
Kimse duyamaz benim gibi
Bahar yağmurunu kana kana içen toprağın kokusunu

Nefes aldığım her an
Biraz daha dirilir dünya
Mavisi biraz daha mavi
Yeşili biraz daha yeşil
Nefes aldığım her gün
Biraz daha aşık olurum ben
Her gün biraz daha unutsa da beni sevdiklerim

Eskiden sadece adımı andıklarında çınlardı kulaklarım
Şimdi ne zaman bir mermi dönerek parçalasa yalnızlığımı
Şimdi ne zaman kırılsa kır çiçeklerinin boyunları
Şimdi ne zaman erken tükense mevsimler
Ben anıyorum dostlarımın adını...