Dostlarım Beni Şiiri - Duran Bükülmez

Zamane gülleri, açmadan önce.
Elinen bir tuttu, dostlarım beni.
Ağır yük üstüme, erken binince.
Bir kenara attı, dostlarım beni.

Ne sonuncu kaldı ne birincisi.
Ne altın gibisi, nede incisi.
Ne imani olan,nede dincisi.
Varlığımla üttu,dostlarım beni.

Elde avucumda ,her şey biteli.
Yuvama konup ta,baykuş öteli.
Onlar mı riyakar,benmiyim deli.
Bir pul için sattı, dostlarım beni.

İnsafsız, vefasız, kocaman ordu.
Ne halimi bildi,ne hatır sordu.
Üstüme üşüştü,çakalı kurdu.
Çiğnemeden yuttu,dostlarım beni.

Ozanım diyor ki, şimdi naçar ım.
Bir tek yaradana,avuç açarım.
Bende buralardan,birgün uçarım.
Nafile uyuttu,dostlarım beni.

01.08.2013 Erbaa
Duran Bükülmez