Dostlarım Şiiri - Coşkun Kaya

ah benim çayır, çimen dostlarım,
güya toprak yüreğimizde deve dikenleri,
güya mızrak bakışlarımızda karartı,
güya hiçbir şey olmayacaktı içimizde...
bir gün saklandığımız tepelerin ardından çıkıp,
kimsenin bilmediği yerlere kaçacaktık.
hani hiç ayrılmayacaktık?
genç yaşımızda tutuşan yüreklerimize
su serpenlere bile dalkavukluk yapmadan,
ve şahsiyetler önünde bükmeden boyunlarımızı
dertsiz, tasasız,
gam ve kederden bihaber yaşayacaktık hayatı.
oysa çil yavrusu gibi dağıldık ufak bir esintiyle...
esiri olduk birilerinin;
hep o birilerine mecbur olduk.
dağıldık dedim ya,
işte öyle...
un ufak oldu ardına saklandığımız sahte yığıntılar.
açıkta kaldık istemesek de.
sözde birden ortaya çıkıp sürpriz yapacaktık,
korkunç maskelerle korkutup kaçıracaktık el alemi...
fakat kopardı bağlarımızı
birkaç uzun saçlının sadist elemi...