Can bildim, canan bildim, dost bildim,
Yıllar boyunca özlemle, hasretle doldum,
Her anışımda gözyaşlarına boğuldum,
İnsanlık edip, dostları arayıp sordum,
Gel gör ki, aradığıma bin pişman oldum.
İnsan, en azından bir yakınlık gösterir,
Yıllar sonra, aranmışım, diye, sevinir,
Hiç olmazsa, hal-hatır sorar, kıymet verir,
İnsanlık edip, dostları arayıp sordum,
Gel gör ki, aradığıma bin pişman oldum.
Beraber gittiğimiz okulun hatrına,
Davarlar güttüğümüz kırların hatrına,
Ömürlerimizden çalan köyün hatrına,
İnsanlık edip, dostları arayıp sordum,
Gel gör ki, aradığıma bin pişman oldum.
Avcı komandom, sen olsaydın, ne yapardın?
Elbette küser, darılır, surat asardın,
Artık selamı keser, konuşmaz susardın,
İnsanlık edip, dostları arayıp sordum,
Gel gör ki, aradığıma bin pişman oldum.
31.01.2000
Yusuf AkkayaKayıt Tarihi : 27.11.2011 22:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, vefa bilmeyen dostlara (!) ithaf olunur..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!