Yaşadım belki bir ağaç gibi,
Ama dallarım hep şendi,
Tek değildim üstelik.
Nisan yağmurları yağardı.
Doğa ana bana iyi bakardı.
Ama birgün eli baltalı insanlar geldi.
Birkaç darbeyle her şey tamamdı.
Önce beyaz yaşlar akıttım,
Güneşe dönüp yalvardım.
Haykırdı doğa ana, ben ağladım.
Sonra dallarım koptu birer birer,
Gövdemi kestiler parça parça ettiler.
En son köklerime indiler.
Ve beni kurumaya terk ettiler
Bende dal dal açardım,
Yağmurda şarkılar söyler,
Dostlarıma dallar uzatırdım.
Evet bir ağaçtım tek
Ama bir ormandım yürek yürek
Ağaç kurudu
Dostlar unuttu
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yağmurda şarkılar söyler,
Dostlarıma dallar uzatırdım.
Evet bir ağaçtım tek
Ama bir ormandım yürek yürek
Ağaç kurudu
Dostlar unuttu............hayır unutmadı..ne deimişti ustam yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür yaşamak bir orman gibi kardeşçesine sımsıkı ve böyle olduğu sürece hiç bir fidanı kesemeyecekler
TÜM YORUMLAR (1)